ไม่อยากดราม่าเรื่องทุกเรื่องที่เกิดในสังคมไทย สังคมไทยดราม่า พออยู่แล้ว สิ่งที่กำลังมองคือ ทางออกร่วมกันที่จะมีคืออะไร
ปัญหาหลักของสังคมไทยที่มองเห็นคือ การมองไม่เห็นภาพรวม การไม่สนใจผลกระทบระยะยาว การมองหาฮีโร่เพื่อหาทางออก การไม่ค่อยๆ พัฒนาวิธีการแก้ปัญหาของตัวเอง การไม่ได้พยายามทำความเข้าใจอะไร สนใจแต่ผลลัพธ์ ทั้งหมดคือปัญหาที่ผังตัวและเกิดขึ้นต่อเนื่องกับสังคมไทยมาอย่างยาวนาน
วิธีการแก้ปัญหา?
ก่อนอื่นขอออกตัวว่า นี่เป็นวิธีการที่พยายามทำกับตัวเอง พยายามตั้งเป้าหมาย เป็นระยะยาว 5-10 ปี แตกเป้าหมายเป็นรายปี รายเดือน ให้สามารถทำไปได้เรื่อยๆ ทำตัวตั้งเตือนไว้เสมอ และไม่ฟูมฟายถ้ามันพลาด แต่ก็ไม่ได้ผลักภาระไปครั้งถัดไป มันแปลได้ 2 อย่างคือ เราไปไม่ถึงเพราะยังไม่พร้อม กับ เราไปไม่ถึงเพราะไม่ใส่ใจพอ และ นั่นคือสิ่งที่ต้องกลับมาทบทวนใหม่
ส่วนที่ทำไม่ได้แต่อยากให้มี ให้เป็น เช่นอยากให้มีรถไฟไปถึงสถานีขนส่งแต่ละแห่ง สถานีขนส่งอยู่นอกเมืองพอสมควร คำว่าพอสมควรนี่หมายถึง 30-50 km จากตัวเมือง การเก็บค่าที่จอดรถในเมืองแบบมหาโหด การปรับรถทุกประเภทที่ทำผิดกฏจราจรโดยไม่มีข้อยกเว้นแบบมหาโหดเช่นเดียวกัน และที่สำคัญคือ ระบบขนส่งมวลชนต้องพึ่งพาได้ในขนาดที่ว่าทำทุกข้อที่กล่าวมาได้โดยคนส่วนรวมไม่เกิดความเดือดร้อน และทำทุกที่ ไม่ใช่กระจุกแค่เพียงกรุงเทพ
เพียงแต่ว่าเรื่องที่อยากให้มีมันเกินกำลังผมไปเท่านั้น สิ่งที่ทำได้ตอนนี้ก็คงแค่สื่อเป้าหมายนี้ออกไป แล้วรอดูว่ามีคนเห็นด้วยมากแค่ไหน
ก็ทำได้เท่านั้นเอง
reference : my fb jan 4,2015